کتابشناسی معادل واژه اروپایی بیبلیوگرافی است و به علم و فن گردآوری و تنظیم اطلاعات ظاهری و محتوایی آثار چاپی، غیرچاپی و نسخه‌های خطی اشاره دارد. همچنین، به نتیجه و محصول این فرآیند که به صورت فهرست و سیاهه‌ای منظم منتشر می‌شود، کتابشناسی، کتاب‌نامه یا کتاب‌نگاشت گفته می‌شود. کتابشناسی به عنوان یکی از منابع مرجع شناخته می‌شود و به دلیل اینکه به طور مستقیم پاسخ مراجعه‌کننده را نمی‌دهد، بلکه او را به آثار اصلی راهنمایی می‌کند، به منابع مرجع غیرمستقیم یا ردیف دوم معروف است. در گذشته، کتابشناسی را معادل فهرست می‌دانستند، اما امروزه فهرست به سیاهه‌ای از نام و مشخصات مواد کتابی یا غیرکتابی یک یا چند کتابخانه اطلاق می‌شود، در حالی که کتابشناسی به مجموعه‌ای خاص از کتابخانه‌ها اشاره ندارد. در غرب، نخستین کتابشناسی توسط جالینوس، پزشک یونانی، در قرن دوم میلادی با عنوان کتاب‌های من منتشر شد که فهرستی از آثار او در دو جلد بود. در سال 731 میلادی، بید، روحانی انگلیسی، کتاب تاریخ کلیسایی مردم انگلیس را منتشر کرد و در انتهای آن، شرح حال خود را به همراه فهرستی از آثارش درج کرد. با اختراع صنعت چاپ و رونق نشر و افزایش تعداد کتابها، به ویژه در شمارگان بالا، کتابشناسی اهمیت بیشتری پیدا کرد.
