نور

نور. ( ع اِ ) روشنائی. ( ترجمان علامه جرجانی ص 102 ) ( مهذب الاسماء ) ( آنندراج ). روشنی هرچه باشد، یا شعاع روشنی. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). ضیاء. سنا. ضوء. شید. فروغ. ( یادداشت مؤلف ). کیفیتی که بوسیله حس بینائی درک میشود و به وساطت آن اشیا دیده می شود. ( از اقرب الموارد ) ( از تعریفات ). روشنی. مقابل تیرگی و تاریکی و ظلمت. ج، انوار، نیران

نام یکی از بخشهای سه گانه شهرستان آمل استان دوم. این بخش در باختر شهرستان واقع شده است: از طرف شمال بدریای مازندران از جنوب به خط الراس کوههای البرز از خاور به بخش مرکزی آمل و از باختر به بخش کجور محدود است. مرکز آن قصبه [ سولده ] است که در ۴۳ کیلومتری آمل سر راه شوسه واقع شده است. بخش نور از ۱۴ دهستان و ۱۷۷ ده تشکیل شده است و سکنه آن ۴۲۸٠٠ تن میباشد.
روشنایی، فروغ، فروز، روشنایی چراغ یا آفتاب، شکوفه، غنچه، شکوفه سفید، واحدش نوره انوارجمع
(اسم ) ۱- روشنایی فروغ مقابل تاریکی ظلمت.۳- شعاع: نور خورشید چون از روزنی در خانهای تاریک شودجز در برابر روزن نیفتد. یاترکیبات اسمی: انکسار.یا نور بصر. نور چشم.یا نور چشم. ۱- روشنایی چشم.۲- فرزندقره العین. یا نور دو دیده. نور چشم.یا نور دیده. نور چشم.یا نور رستگاری. رستگاری. یا نور عذرا. ذات مریم ۴ مادر عیسی. یا نور مبین.پیغمبر اسلام. 

نور (فیزیک)(light)
امواج الکترومغناطیسی در ناحیۀ مرئی و در طول موج هایی از ۴۰۰ نانومتر درحد بنفش، تا ۷۷۰ نانومتر درحد سرخ. برای نور هر دو خاصیت موجی و ذره ای را پذیرفته اند و ذرۀ بنیادی یا کوانتوم نور را فوتون می نامند. سرعت نور و کل تابش الکترومغناطیسی در خلأ تقریباً برابر ۳۰۰هزار کیلومتر در ثانیه و ثابتی جهانی است که آن را با نماد c نشان می دهند. نور نوعی تابش است که بخش عمده ای از آن برای چشم انسان قابل رؤیت است. نوری که در خورشید تولید می شود، ضرورتی حیاتی برای زندگی در زمین است. این نور علاوه بر این که دیدن محیط را برای انسان میسر می کند، انرژی مورد نیاز را تقریباً برای همۀ موجودات روی زمین تأمین می کند. بسیاری از زنجیره های غذایی از گیاهان سبز آغاز می شوند. این گیاهان با استفاده از انرژی نور خورشید، غذای پرانرژی را از راه فتوسنتز تولید می کنند. این فرآیند عمدتاً در برگ گیاهان و از راه عملکرد سبزینۀ (کلروپلاست) یاخته های برگ صورت می گیرد. حیوانات گیاه خوار گیاهان را می خورند و جانوران گوشت خوار هم از حیوانات گیاه خوار تغذیه می کنند. زنجیره های غذایی دیگر ممکن است از بقایای گیاهان یا حیوانات مرده آغاز شود. اما در همۀ موارد، غذاهای پُرانرژی از راه زنجیره های غذایی تأمین می شوند و همۀ انواع انرژی ها از خورشید منشأ می گیرند. گیاهان نسبت به نور واکنش نشان می دهند. رشد ساقه ها عموماً در جهت رسیدن به نور است. این رشد را اُکسین ها کنترل می کنند. هرچند چشم انسان بخش بزرگی از نور را حس می کند، بعضی از انواع آن قابل رؤیت نیستند. نمونه ای از آن نور فرابنفش(UV) است. نور فرابنفش به دی. اِن. اِی آسیب می رساند و موجب جهش می شود. خورشید نور فرابنفش هم تولید می کند، ولی بخش عمده ای از آن پیش از رسیدن به زمین جذب جو می شود. با این همه، قرارگرفتن در معرض آفتاب شدید خطر ابتلا به سرطان پوست را در انسان افزایش می دهد.
کشف های اولیه. آیزاک نیوتون نخستین بار در ۱۶۶۶ متوجه شد نور خورشید از نسبت های معیّنی از رنگ های گوناگون تشکیل شده است، و با پاشیدگی نور می توان آن را به اجزای سازنده اش تجزیه کرد. پیش از نیوتون تصور می کردند پاشیدگی نور منجر به تولید رنگ های گوناگون می شود و رنگ های نور را از هم جدا نمی کند. پیشینیان بر این باور بودند که نور سرعتی نامتناهی دارد. محدود و متناهی بودن سرعت نور را اولین بار منجم دانمارکی، اوله رومر، در ۱۶۷۶ کشف کرد. نورشناسی یا اُپتیک رشته ای بسیار قدیمی از فیزیک است. عدسی ای از سنگ بلور را در خرابه های نینوا یافته اند و آریستوفانس در اثرش، با نام ابرها از کاربرد شیشه های سوزان یا عدسی ذره بین سخن می گوید. یونانیان باستان (ح ۳۰۰پ م) با پدیده های بازتاب و شکست آشنایی داشتند. فیثاغورسیان و افلاطونیان نظریه هایی برای بینایی مطرح کردند. کلئومیدس، که اهل روم بود و در زمان امپراتور اوگوستوس می زیست، به پیروی از بطلمیوس، دانش شکست را گسترش داد و توضیح داد که شکست نور در جو باعث می شود خورشید بعد از پایین رفتن از افق نیز دیده شود. حسن ابن هیثم (ح قرن ۱۰م)، کتابی در نورشناسی نوشت و در آن، علاوه بر پیشبرد علم بازتاب و شکست، نتیجۀ مطالعات فشرده اش را در زمینۀ اُپتیک چشم انسان شرح داد. راجر بیکُن (قرن ۱۳م) مطالعات و پیش گویی هایی در اُپتیک داشت که بعضی از آن ها بعدها، با ساخته شدن اولین تلسکوپ ها به دست گالیله (۱۶۰۹)، به تحقق پیوستند. ویلبرورد اسنل، اهل لیدن، تقریباً در همان زمان قانون شکست را کشف کرد و نیوتون آن را با فرض نظریۀ ذره ای توضیح داد. بنابراین نظریه، جسم درخشنده سیلی از ذرات نور گسیل می کند که به خط مستقیم در فضا منتشر می شوند. کریستیان هویگنس، از معاصران نیوتون، نظریۀ موجی نور را عرضه کرد، اما کارهای بزرگ نیوتون در زمینۀ نور و همچنین شهرت بسیار زیادش، نظریۀ هویگنس را تحت الشعاع قرار داد. اوگوستین فرنل (۱۷۸۸ـ۱۸۲۸) و تامس یانگ (۱۷۷۳ـ۱۸۲۹) با شواهدی حاصل از آزمایش های پراش و تداخل پایه های نظریۀ هویگنس را مستحکم کردند.