نسیم

نسیم. [ ن َ ] ( ع اِ ) باد نرم. ( منتهی الارب ) ( غیاث اللغات ) ( از صراح ) ( از منتخب اللغات ) ( آنندراج ). دم باد. ( منتهی الارب ). بادخوش. ( دستوراللغة ) ( زمخشری ) ( دهار ). اول بادی که وزیدن گیرد. ( از صراح ). باد خنک. هواء بارد. ( از بحر الجواهر ). اول هر باد. نفس باد. ( یادداشت مؤلف ). آغاز هر بادی پیش از آنکه شدت گیرد. ( از اقرب الموارد ).باد ملایمی که نه درختی را به حرکت درآورد نه اثری را محو کند. ( از المنجد ) ( از اقرب الموارد ). و با لفظآمدن و پیچیدن و جستن و جهیدن و رمیدن و روفتن و گسستن و وزیدن مستعمل است و بی ادب و خوش نشین و آشنارو از صفات او [ نسیم ] است. ( از آنندراج ): 
دم پادشاهان امید است و بیم 
یکی را سَموم و یکی را نسیم.اسدی.عارف حق شدی و منکر خویش 
به تو از معرفت رسید نسیم.ناصرخسرو.وقت آن است که از خواب جهالت سر خویش 
برکنی تا به سرت بر وزد از علم نسیم.ناصرخسرو.و چون به زمین آمد اگر دستی نرم بر وی نهند یا نسیمی خنک بر وی وزد درد آن با پوست باز کردن برابر باشد. ( کلیله و دمنه ).