ناهید

1. ریشه و معنای لغوی:

ناهید (Nāhid) یا اَناهید (Anāhid) در پارسی میانه و اَناهیتا (Anāhitā) در پارسی باستان به معنای «پاک»، «بی‌آلایش» و «نالوده» است. این نام از پیشوند منفی «اَ» و واژه اوستایی «آهیته» (یعنی آلوده) تشکیل شده است. به این ترتیب، ناهید به معنای «نا آلوده» و «پاک» است.

2. ایزدبانوی آب‌ها:

اَناهیتا در فرهنگ ایران باستان به عنوان ایزدبانوی آب‌ها شناخته می‌شود. او به عنوان الهه‌ای مرتبط با آب، باران و فراوانی محسوب می‌شود و به نوعی نماد پاکی و زندگی است. در اساطیر ایرانی، اَناهیتا به عنوان الهه‌ای که به زندگی و زراعت کمک می‌کند، مورد ستایش قرار می‌گرفته است.

3. سیاره زهره:

ناهید همچنین نام دیگر سیاره زهره (Venus) در سامانه خورشیدی است. این سیاره به دلیل زیبایی و درخششش در آسمان به عنوان «ستاره خنیاگر» نیز شناخته می‌شود. در علم نجوم، زهره به عنوان یکی از سیارات نزدیک به زمین و دومین سیاره از خورشید به شمار می‌آید.

تصویر معنی ناهید

لغت نامه دهخدا

ناهید. ( اِخ ) زهره. ( فرهنگ اسدی ) ( منتهی الارب ). ستاره زهره را گویند و مکان او فلک سیم است و اقلیم پنجم بدو تعلق دارد. ( برهان قاطع ) ( آنندراج ). نام ستاره سوم از هفت سیاره است که نام دیگرش زهره است. ( فرهنگ نظام ). زهره. ( انجمن آرا ). ستاره زهره که وپارای نیز گویند. ( ناظم الاطباء ). ستاره زهره که بر فلک سوم تابدو آن را مطربه فلک گویند. ( غیاث اللغات ). زاور. آناهیتا. بیدخت. پریدخت. آنائیتیسن. ونوس

فرهنگ فارسی

نام یکی از ایزدان زرتشتی که یشت پنجم یعنی آبان یشت به نام اوست. اناهیتا یا ناهید ایزد آب است و در اوستا به صورت دوشیزه ای بسیار زیبا بلند بالا و خوش پیکر توصیف شده است.
ستاره زهره که آنرامطربه فلک وخنیاگرفلک هم گفته، شده درایران قدیم ایزد آبهابوده است
نام ایستگاه شماره هفت راه آهن جنوب است

فرهنگ اسم ها

اسم: ناهید (دختر) (فارسی) (تاریخی و کهن، طبیعت، کهکشانی) (تلفظ: nāhid) (فارسی: ناهيد) (انگلیسی: nahid)
معنی: پاک، بی گناه، سیاره زهره که مظهر زیبایی و عشق است، ( در نجوم ) زهره، دومین سیاره ی منظومه ی شمسی به نسبت فاصله از خورشید که از درخشنده ترین اجرام آسمانی است، ونوس، [زهره در نزد قدما نماد خنیاگری و نوازندگی است]، آناهیتا یا ناهید ( در اوستا ) ایزد آب است و در اوستا به صورت دوشیزه ی بسیار زیبا، بلند بالا و خوش پیکر توصیف شده است، ( اَعلام ) نام دیگر کتایون همسر گشتاسب که دختر قیصر روم بود و مادر اسفندیار و پشوتن، ]زهره در نزد قدما نماد خنیاگری و نوازندگی است[، آناهیتا، از شخصیتهای شاهنامه، نام دیگر کتایون همسر گشتاسپ پادشاه کیانی

دانشنامه آزاد فارسی

نشریۀ سیاسی، خبری، فکاهی، وابسته به جبهۀ استقلال، چاپ تهران. نخستین شماره، به صاحب امتیازی ابراهیم ناهید و مدیرمسئولی سید محمود قمی، در ۱۳۰۲ منتشر شد و انتشارش تا ۱۳۲۳ ادامه یافت. ابتدا هفتگی سپس هفته ای دوبار منتشر می شد. سه دوره با فاصلۀ بسیار منتشر شد. دورۀ آخر آن پس از شهریور ۱۳۲۰ بود. پس از چندبار توقیف، با نام های افلاک، خلق، و ستارۀ صبح منتشر شد.
ناهید (اخترشناسی). رجوع شود به:زهره
ناهید (اسطوره). رجوع شود به:آناهیتا (اسطوره)