ناطقی

لغت نامه دهخدا

ناطقی. [ طِ ] ( اِخ ) میرزا محمدعلی. از شاعران شیراز است. در نسخه خطی «تذکره شعاعیه » تألیف محمدحسین شعاع شیرازی از او ذکری رفته است. رجوع به فرهنگ سخنوران ص 590 شود.

فرهنگ فارسی

میرزا محمد علی از شاعران شیراز است.

جمله سازی با ناطقی

درّ سخن نه لایق گوش همه کس است چه ناطقی که بیهده گوید چه اخرسی
معنی باء بسمله قرآن ناطقی دست خدا و مظهر لفظ جلاله‌ای
چون صبح در پرستش روی تو صادقیم ذکر تو میکنیم زمانی که ناطقیم
به از تو ناطقی اندر کمین هست در آن کاین لحظه خاموشست منگر
ناطقی یا حرف بیند یا غرض کی شود یک دم محیط دو عرض