به معناهای مختلفی مورد استفاده قرار می‌گیرد و در جمله‌ها و متون فارسی به شکل های متفاوتی به کار می‌رود برای استفاده صحیح از این کلمه و نوشتار درست در زبان فارسی، می‌توان به نکات زیر توجه کرد:
- معناشناسی: به معنای ماورای یا آن‌سوی است و معمولاً به مواردی اشاره دارد که فراتر از یک حد و مرز خاص قرار دارند
- نحوه‌ی استفاده: این کلمه معمولاً به عنوان قید یا اسم به کار می‌رود به عنوان مثال:
- فراسو از دریا، کوه‌های بلندی دیده می‌شود
- فکر فراسو می‌تواند به پیشرفت انسان کمک کند
- نوشتار صحیح: املای صحیح این کلمه فراسو است و بهتر است در متون رسمی از این نوشتار استفاده شود
- نگارش: در نگارش، بهتر است از جمله‌های ساده و شفاف استفاده شود و در صورت نیاز می‌توان توضیحات بیشتری درباره مفهوم کلمه ارائه داد
- استفاده در شعر و ادب: ممکن است در شعرهای فارسی به عنوان نمادی از دوردستی و وسعت به کار برود و در این زمینه، می‌تواند حس ادبی خاصی را منتقل کند
احمد نیک طلب خوشنویس نیز بود، مشفق کاشانی از او به عنوان خوش خط‌ترین شاعر ایران یاد می‌کرد به خاطر نزدیکی دفتر موسیقی وزارت ارشاد با انجمن خوشنویسان ایران (مرکز) در خیابان خارک (کنار تالار وحدت) او با استادان بزرگ خط در ارتباط بود او به ویژه با علی راهجیری که از استادان قدیمی خط به حساب می‌آمد دوستی صمیمی داشت به همین موضوع، او شعری از یاور را با خط نستعلیق در کتاب آموزش خوشنویسی خویش می‌نوشت همچنین قصیده «ما سوا را تا فراسو یا علی» با خط نستعلیق توسط استادی دیگر درون همان انجمن نوشته شد.
