کلمه «فرازی» از ریشه «فراز» گرفته شده است که به معنای «ارتفاع، بلندی، نقطه بالا یا سطح مرتفع» است. در فارسی، این واژه معمولاً برای اشاره به بخش بالایی چیزی یا مرحله‌ای برتر و ارتقاء یافته به کار می‌رود. به عبارت دیگر، این مفهوم نشان‌دهنده موقعیت یا درجه‌ای است که بالاتر از حد معمول قرار دارد.
در متون ادبی و شعری، «فرازی» معمولاً به بخش بلند، اوج یا قسمت مهم یک سخن یا شعر اشاره دارد. مثلاً وقتی گفته می‌شود «فرازی از شعر»، منظور جمله یا بخش برجسته و تأثیرگذار شعر است. همچنین در مکالمات روزمره گاهی برای اشاره به نقاط اوج یک روند، داستان یا رویداد استفاده می‌شود.
به‌طور استعاری، این لغت می‌تواند نماد پیشرفت، تعالی یا اوج رسیدن به یک هدف باشد. در این معنا، هر چیزی که از سطح معمول بالاتر رفته یا به یک درجه ممتاز رسیده باشد، می‌تواند «فرازی» تلقی شود. بنابراین واژه هم جنبه فیزیکی (ارتفاع) دارد و هم معنای انتزاعی (اوج و برجستگی) را منتقل می‌کند.