کلمه عادی در زبان فارسی معانی مختلفی دارد که به زمینه استفاده آن بستگی دارد.
منسوب به عادت: در این معنا، به چیزهایی اشاره دارد که به آن‌ها عادت کرده‌ایم یا به طور معمول در زندگی روزمره با آن‌ها روبرو می‌شویم. به عنوان مثال، رفتارهای روزمره افراد.
معمولی و پیش پا افتاده: این معنا به چیزهایی اشاره دارد که خاص یا استثنائی نیستند و در زندگی روزمره به طور طبیعی و بدون توجه خاصی رخ می‌دهند. مثلاً، یک روز معمولی در زندگی یک فرد می‌تواند شامل کارهای روزمره‌ای مانند رفتن به محل کار، خرید و استراحت باشد.
در عربی (عادّی): در زبان عربی، این کلمه به صورت عادّی نوشته می‌شود و به معنای غیر ویژه به کار می‌رود. در فارسی، به دلیل رسم‌الخط رایج، تشدید (ّ) در این کلمه حذف می‌شود.
متجاوز و ستمگر: در برخی از متون، به معنای کسی که به دیگران ظلم می‌کند یا تجاوز می‌نماید، نیز به کار می‌رود. این معنا به نوعی به ویژگی‌های منفی اشاره دارد که در برخی از زمینه‌ها ممکن است به کار رود.
دشمن و قدرت: در برخی از متون، به معنای دشمن یا قدرت نیز استفاده می‌شود، که بیشتر در متون ادبی یا تاریخی به چشم می‌خورد.
در مجموع، این کلمه با توجه به زمینه و کاربرد آن، معانی مختلفی دارد که از عادت و معمولی بودن تا مفاهیم منفی مانند ستمگری و دشمنی را شامل می‌شود.
