سیل

این مفهوم به آب اضافی اطلاق می‌شود که باعث غرق شدن زمین‌های معمولاً خشک می‌شود. این پدیده ممکن است به جریان‌های ناشی از جزر و مد نیز اشاره داشته باشد. موضوعی است که در مطالعات مختلف آب‌شناسی مورد بررسی قرار می‌گیرد و در زمینه‌های کشاورزی، مهندسی عمران و بهداشت عمومی از اهمیت بالایی برخوردار است. تأثیرات انسانی بر محیط زیست، از جمله تغییر کاربری زمین به واسطه جنگل‌زدایی و تخریب تالاب‌ها، تغییر مسیر آبراه‌ها با ساخت دیوارهای خاکی، و مسائل جدی‌تری مانند تغییرات اقلیمی و افزایش سطح دریاها، معمولاً منجر به افزایش شدت و فراوانی سیلاب‌ها می‌شود. آبگرفتگی زمین هایی که معمولاً آب آن ها را فرا نمی گیرد. طغیان رودها معمولاً پس از بارش باران های سیل آسا، یا در فصل بهار، بعد از ذوب شدن برف های زمستانی روی می دهد. در این شرایط تخلیه رودخانه، یعنی مقدار آبی که در دورۀ زمانی معینی از آن عبور می کند بیش از حد افزایش می یابد. در این حالت آب از کرانه های رود می گذرد و به دشت سیلابی پیرامون رود سرازیر می شود. انواع کوچک ممکن است سالی یکبار واقع شوند. آن ها را سیل سالانه می نامند که دورۀ بازگشت آن ها یکسال است. میانگین واقع شدن انواع بزرگ تر هر ۵۰ سال یکبار است. احتمال جاری شدن آن در کانالی کارآمد که مقطع نیم دایره ای دارد، بسیار اندک است. در هنگام طوفانی شدن دریا، یا وقوع مدی با ارتفاع استثنایی، نواحی ساحلی را آب فرا می گیرد.