سوفار

سوفار.( اِ ) دهان تیر که چله کمان را در آن بند کنند. ( آنندراج ). دهانه تیر. ( شرفنامه ). دهان تیر و آن جایی باشد از تیر چله کمان را در آن بند کنند. ( برهان ): بهرام تیری بمیان دو چشمش اندرزد، چنانکه تا سوفار در سرفیل شد. ( ترجمه تاریخ طبری بلعمی )

(اِ. ) ظرف گِلی، کاسه، کوزه.
(اِ. ) ۱ - سوراخ سوراخ شدن. ۲ - بخش انتهایی تیر که در چلُة کمان گذاشته می شود.

۱. بن چوبۀ تیر که در چلۀ کمان گذاشته می شود: تا به سوفار در زمین شد غرق / پیش تیری چنان چه درع و چه درق (نظامی۴: ۵۷۲ ) نظر کن چو سوفار داری به شست / نه آنگه که پرتاب کردی ز دست (سعدی۱: ۴۶ ).
۲. سوراخ به ویژه سوراخ سوزن
۱. کاسه و کوزۀ گلی.
۲. ظرف گلی که در کوره پخته شده باشد.

کاسه وکوزه گلی، ظرف گلی که درکوره پخته شده باشد، سوراخ، سوراخ سوزن، بن چوبه تیر، چله کمان
۱ - سوراخ ( مصلقا ). ۲ - سوراخ سوزن ( خصوصا ). ۳ - دهانه تیر که چله کمان را در آن بند کنند.
دهان تیر که چله کمان را در آن بند کنند دهانه تیر ظروف گلی است و آن بحذف واو نیز آمده که سفال باشد سوراخ سوزن

{nock} [ورزش] شکافی در انتهای تیر که زه در آن قرار می گیرد

ظرف گِلی، کاسه، کوزه.
سوراخ سوراخ شدن.
بخش انتهایی تیر که در چلُة کمان گذاشته می‌شود.

💡 تیری است که در رفتن سوفارش به پیش است هر چند که هر تیر سپس دارد سوفار

💡 عشرتم راگریه خونین بود در آستین بوی خون گل می کند ازخنده ام سوفاروار