سفرا از ریشه عربی سفیر برگرفته شده و به معنای جمع آن است. در لغت‌نامه دهخدا، به معنای رسول، فرستاده، ایلچی و نماینده آمده است. این کلمه بیانگر فردی است که به نمایندگی از یک دولت، سازمان یا نهاد، ماموریت خاصی را در کشوری دیگر یا در مجامع بین‌المللی بر عهده دارد. سفراء در طول تاریخ، نقش بسیار مهمی در برقراری ارتباطات بین ملت‌ها، حل و فصل اختلافات و گسترش روابط دیپلماتیک ایفا کرده‌اند.
در دنیای امروز، سفراء ستون فقرات دیپلماسی بین‌المللی محسوب می‌شوند. وظایف آنان فراتر از صرفاً رساندن پیام‌ها و شامل گستره وسیعی از فعالیت‌ها می‌شود. از جمله این وظایف می‌توان به نمایندگی منافع کشور متبوع خود، مذاکره در خصوص مسائل سیاسی، اقتصادی و فرهنگی، توسعه روابط دوستانه و همکاری‌های دوجانبه، حمایت از شهروندان مقیم خارج از کشور و جمع‌آوری اطلاعات مرتبط با کشور میزبان اشاره کرد. آن‌ها به عنوان پل ارتباطی بین فرهنگ‌ها و جوامع مختلف عمل می‌کنند و درک متقابل را ترویج می‌دهند.