آکوستیکی در زبان فارسی، به هر آنچه که به علم آکوستیک، یا همان مبحث فیزیک مربوط به صوت، بازگردد اطلاق می‌شود. این اصطلاح بر ماهیت، منشأ، یا خصوصیات مرتبط با صوت و امواج صوتی دلالت دارد. در حوزه فیزیک، آکوستیکی به پدیده‌ها، ابزارها، و یا خواصی اشاره می‌کند که یا خود مولد صدا هستند و یا در تعامل با آن نقش ایفا می‌کنند؛ بنابراین، هرچند مفهوم کلی آن به صوت مرتبط است، اما کاربرد دقیق‌تر آن به جنبه‌های علمی و فنی مرتبط با صوت‌شناسی اشاره دارد.
گسترش این مفهوم شامل بررسی جنبه‌های مختلف تولید، انتشار، دریافت، و کنترل صدا می‌شود. از ابزارهای موسیقی که صدای طبیعی خود را بدون نیاز به تقویت‌کننده‌های الکترونیکی تولید می‌کنند (مانند گیتار آکوستیک) تا مواد و سازه‌هایی که برای بهبود کیفیت صوتی فضاها (مانند سالن‌های کنسرت یا استودیوهای ضبط) طراحی شده‌اند، همگی در قلمرو آکوستیکی قرار می‌گیرند. همچنین، درک رفتار امواج صوتی در محیط‌های مختلف و چگونگی تأثیرگذاری عوامل فیزیکی بر آن‌ها، از مفاهیم بنیادین در این حوزه محسوب می‌شود.