ایوانک به ایوانی کوچک گفته می‌شود که معمولاً در جلوی خانه یا بخشی از ساختمان قرار می‌گیرد. این فضا به‌طور معمول بخشی نیمه‌باز است و با نرده یا دیوار کوتاه محدود می‌شود. ایوانک می‌تواند محلی برای ارتباط درون خانه با فضای بیرونی باشد.
از نظر کارکرد، ایوانک بیشتر برای استراحت کوتاه، نشستن در فضای باز یا دیدن چشم‌انداز اطراف استفاده می‌شود. برخلاف ایوان‌های بزرگ سنتی، این بخش فضایی محدود دارد و معمولاً تنها چند نفر در آن جای می‌گیرند. این ویژگی آن را بیشتر به بالکن‌های امروزی شبیه می‌سازد.
این فضا علاوه بر جنبه کاربردی، در معماری نقش زیبایی‌شناسی نیز ایفا می‌کند. وجود آن به نمای ساختمان جلوه‌ای خاص می‌دهد و ارتباط بصری ساختمان با محیط بیرونی را تقویت می‌کند. از این رو، ایوانک هم عنصری معماری است و هم بخشی کاربردی از فضای زندگی.