بدگمانی

بدگمانی یکی از ویژگی‌های انسانی است که می‌تواند تأثیرات عمیقی بر روابط فردی و اجتماعی افراد داشته باشد. این حالت ذهنی به نگرش منفی نسبت به نیت‌ها و رفتارهای دیگران اشاره دارد و ممکن است منجر به سوءتفاهم‌ها و اختلافات جدی گردد. افراد بدگمان معمولاً در تلاشند تا به دلایل منفی برای رفتارهای دیگران دست یابند و به همین دلیل ممکن است از برقراری ارتباط مؤثر و سالم با دیگران باز بمانند. بدگمانی به طور معمول ریشه در تجربیات گذشته، عدم اعتماد به نفس یا حتی ترس از آسیب‌دیدگی دارد. این احساس می‌تواند باعث ایجاد فضای منفی در محیط‌های کاری، خانوادگی و اجتماعی شود و در نهایت به انزوای فرد منجر گردد. برای مقابله با بدگمانی، لازم است که افراد به جای قضاوت سریع، سعی کنند با دقت بیشتری به رفتارها و نیت‌های دیگران نگاه کنند و با برقراری گفت‌وگوهای صریح و شفاف، زمینه را برای ایجاد اعتماد و همدلی فراهم نمایند.

تصویر معنی بدگمانی

لغت نامه دهخدا

بدگمانی. [ ب َ گ ُ / گ َ ] ( حامص مرکب ) سؤظن. ( ناظم الاطباء ). اسائه ظن. ( یادداشت مؤلف ). بدخیالی. ( از ولف ): گفت... آنچه صواب است بباید نبشت چنانکه هیچ بدگمانی نماند. ( تاریخ بیهقی ). پس در این باب نامه توان نبشت چنانکه بدگمانی آلتونتاش زایل شود. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 330 ). این مقدار با بنده گفت و در این هیچ بدگمانی نمی نماید. ( تاریخ بیهقی ص 81 ). امیر برادر را دل قوی باید داشت و هیچ بدگمانی بخویشتن راه نباید داد. ( تاریخ بیهقی ). کفشگر... بدگمانی داشته بود. ( کلیله و دمنه ).

فرهنگ عمید

بدگمان بودن، بدخیالی، سوءظن.

فرهنگ فارسی

۱ - سوئ ظن بد خیالی. ۲ - رشک غبطه. ۳ - غرض.

فرهنگستان زبان و ادب

{paranoia} [روان شناسی] حالتی که در آن فرد باورهای نادرست دارد و بر مفروضات اشتباه تکیه می کند که ممکن است در نتیجۀ شدت یافتن آن هذیان و توهم هایی در او پدید آید مبنی بر اینکه دیگران علیه او توطئه می کنند یا می خواهند به او آسیب برسانند

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] بدگمانی یکی از گناهان بزرگ به شمار می آید و در قرآن از آن نهی شده است. منظور از نهی از گمان بد، ترتب آثار بر آن است.
یا ایها الذین آمنوا اجتنبوا کثیرا من الظن ان بعض الظن اثم؛ ای کسانی که ایمان آورده اید! از بسیاری گمان ها دوری کنید؛ زیرا بعضی از گمان ها گناه است.