باهنر

واژه «باهنر» ترکیبی از پیشوند «با» و «هنر» است و به معنای کسی که دارای هنر، مهارت یا توانایی ویژه‌ای است می‌باشد. این فرد می‌تواند در زمینه‌های هنری، فنی، علمی یا مهارتی، تسلط و شایستگی داشته باشد و کار خود را با دقت، زیبایی و مهارت انجام دهد.

باهنر بودن تنها به معنای داشتن توانایی فنی نیست، بلکه شامل خلاقیت، دقت و تجربه عملی نیز می‌شود. چنین شخصی می‌تواند از مهارت خود در راه درست و اثرگذار استفاده کند و نتیجه‌ای مطلوب و ارزشمند ارائه دهد. در واقع، ترکیب دانش و توانایی عملی باعث می‌شود که فرد به عنوان باهنر شناخته شود.

به طور خلاصه، واژه «باهنر» به کسی اطلاق می‌شود که هم توانایی دارد و هم مهارتش را به شکل قابل تقدیر به کار می‌گیرد. این صفت می‌تواند در مورد هنرمندان، صنعتگران، نویسندگان، محققان و هر کسی که در زمینه خاصی مهارت و هنر دارد به کار رود و نشان‌دهنده شایستگی، خلاقیت و توانایی اوست.

لغت نامه دهخدا

باهنر. [هَُ ن َ ] ( ص مرکب ) که هنر دارد. هنرمند. صاحب هنر. هنرور. هنری:
برادر بدش چند و چندی پسر
ز بیگانگان آنکه بد باهنر.فردوسی.بیاورد فرزانگان را پدر
بدان تا شود نامور باهنر.فردوسی.|| لایق. قابل. متصف به صفات خوب هنری: دلاورترین اسبان کمیت است... و باهنرتر سمند. ( از نوروزنامه ). و رجوع به هنر شود.

فرهنگ عمید

دارای هنر، هنرمند.

فرهنگ فارسی

( صفت ) دارند. هنر هنرمند مقابل بی هنر.

جمله سازی با باهنر

هیچکس بانو نیاویخت که از خود نگریخت میچکس باهنر نپیوست که از خود نبرید
گوئی نبوده اند و گر نیز بوده اند با فضل و باهنر ز جهانشان ربوده اند
مکن از تلخ‌کامان شِکوِه گر شیرین‌سخن باشی به عریانی بساز ار باهنر هم پیرهن باشی