ایران ویج

ایران ویج به عنوان مسکن ایرانیانی شناخته می‌شود که در مرز یک رود بزرگ زندگی می‌کردند.

ایران ویج نماد هویت فرهنگی و مذهبی آریاییان است و به عنوان یک مرکز مهم در تاریخ ایران باستان شناخته می‌شود.

این سرزمین، جایگاه ویژه‌ای در شکل‌گیری باورها و سنت‌های ایرانیان داشته و تأثیرات عمیقی بر فرهنگ و تمدن ایران گذاشته است.

لغت نامه دهخدا

ایران ویج. ( اِخ ) ( سرزمین آریایی ) پس از متفرق شدن آریاییان ( هند و ایرانی )در بخشهای مختلف نجد ایران گروهی از آنان در محلی اقامت گزیدند که در اوستا بنام ائیرینم وئجه یعنی سرزمین و کشور تخمه آریایی نامیده شده. محققان محل آنراخوارزم و خیوه حالیه دانسته اند. ( فرهنگ فارسی معین ). رجوع به فرهنگ ایران باستان صص 185 - 285 و یسنا صص 33 - 52 و 54 و سبک شناسی ج 1 ص 3، 58، 304 شود.

جملاتی از کلمه ایران ویج

در اوستا،بخدی یا همان بلخ،از سرزمین های اصلی ایران ویج به شمار می رود.اگرچه این سرزمین در طول تاریخ بارها میان کوشانیان،ساسانیان و هپتالیان دست به دست شده است