خبر در زبان عربی به معنای آگاهی‌ها و اطلاعات است. مفسران و لغویان این واژه را به اَحوال تفسیر کرده‌اند. سَمْعانی آن را به معنای حکایات، قصص و نوادر معنی کرده و ایجی نیز واقعه‌ها و رویدادها را از مفاهیم آن برشمرده است. همچنین، عنوان صدها کتاب و رساله‌ای که با نام اَخبار یا الاَخبار شناخته می‌شوند، بر درستی این معانی گواهی می‌دهد. اگرچه این واژه در کنار مفاهیمی چون آثار و اَنسبا بنیان‌گذار مفهوم تاریخ در تمدن اسلامی بوده، نظر ریشه‌شناسی، بنیاد واژهٔ خبر در زبان‌های سامی به‌طور کامل روشن نیست. با این حال، برخی از پژوهشگران آن را با واژهٔ خَبارُو در زبان اَکَّدی به معنای جنجال برپا کردن مرتبط می‌دانند. آنچه مسلّم است، این است که اَخبار صورت اولیهٔ علم تاریخ در سده‌های نخستین اسلامی بوده و مورخان از آن، معنای تاریخ را اراده می‌کرده‌اند.
شمار زیادی از مورخان نیز منسوب به اخبار بوده و با عنوان اَخباری یا اصحاب‌الاَخبار شناخته می‌شده‌اند؛ این امر بر این نکته تأکید دارد که می‌توان علم‌الاَخبار را مقدمه‌ای برای علم‌التاریخ دانست. در تمدن اسلامی، صدها کتاب و رساله وجود دارد که واژهٔ اخبار به‌عنوان مضاف، واژهٔ مضاف‌الیه خود را تبیین می‌کند. از این رو، در پیشینهٔ کتابشناسی، اخبار به متون و اسناد تاریخی، احوال رجالی و جغرافیای تاریخی اطلاق می‌شود و در قلمرو روزنامه‌نگاری نوین نیز از این واژه، معنای روزنامه اراده می‌گردد.