شالیکاری به فرآیند کشت و برداشت برنج گفته می‌شود و به ویژه در مناطق با آب و هوای گرم و مرطوب، به عنوان یک فعالیت کشاورزی عمده شناخته می‌شود. این فرآیند شامل مراحل مختلفی است که به کشت برنج، نگهداری و در نهایت برداشت آن مربوط می‌شود.
مراحل مختلف این فرایند
زمین‌های شالیکاری به صورت زمین‌های مرطوب و باتلاقی آماده می‌شوند. خاک باید به خوبی شخم زده و تسطیح شود تا آب به خوبی در آن جمع شود. بذرهای برنج به دو روش کشت می‌شوند: کاشت مستقیم که در آن بذرها مستقیماً در زمین کاشته می‌شوند و کشت نشایی که بذرها ابتدا در خزانه‌های مخصوص کشت می‌شوند و سپس نشاها به زمین اصلی منتقل می‌شوند.
برنج به آب فراوان نیاز دارد و در مراحل مختلف رشد، زمین باید غرقاب باشد. اقدامات مختلفی از جمله وجین علف‌های هرز، کنترل آفات و بیماری‌ها، و تأمین مواد غذایی لازم برای رشد برنج ضروری است.
در فصل‌های پاییز، برنج آماده برداشت می‌شود که این برداشت می‌تواند به صورت دستی یا با استفاده از ماشین‌های برداشت انجام گیرد.
مناطق شالیکاری
این فعالیت کشاورزی در بسیاری از کشورهای جهان انجام می‌شود، اما در برخی از مناطق به ویژه در آسیا، این فعالیت به عنوان یک منبع اصلی معیشت شناخته می‌شود.
کشورهای مانند:
ایران: به ویژه در استان‌های شمالی مانند مازندران و گیلان.
چین: یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان برنج در جهان.
هند: با تنوع زیادی در کشت برنج.
تایلند و ویتنام: به عنوان کشورهایی با صادرات بالای برنج.
اهمیت اقتصادی و اجتماعی
شالیکاری یکی از منابع اصلی درآمد برای بسیاری از کشاورزان است و نقش مهمی در تأمین غذای محلی و ملی دارد.