نظام استرابادی. [ ن ِ م ِ اِ ت ِ ] ( اِخ ) ( مولانا... ) نظام الدین استرابادی متخلص و مشهور به نظام ، از شعرای قرن نهم و دهم ، در هرات سکونت داشته و در همانجا به سال 921 هَ. ق. درگذشته است. قصایدی در مدح اهل بیت و منظومه ای به عنوان سلیمان و بلقیس دارد، دیوان او بالغ بر 1700 بیت است ، او راست : تیرت گذشت از جان در دل گرفت منزل جان یافت راحت اما کار دل است مشکل. بهم بود غم و شادی اسیر دنیا را مگس دو دست به سر پای در شکر دارد. به باغ دل در این بستانسرای عالم فانی نهال آرزو منشان که بار آرد پشیمانی. ( از ریحانة الادب ج 4ص 207 ) ( هدیةالاحباب ص 256 ) ( مجمعالفصحا چ مصفا ج 4 ص 105 ) ( فهرست مدرسه سپه سالار ج 2 ص 211 ) ( سفینة الشعراء ص 305 ) ( روز روشن ص 833 ) ( تذکره نتایج الافکار ص 709 ) ( هفت اقلیم ذیل اقلیم چهارم ) ( قاموس الاعلام ج 6 ) ( شمع انجمن ص 451 ) ( حبیب السیر جزو 3 ج 3 ص 342 ) ( آتشکده آذر ص 159 ). و نیز رجوع به مجالس المؤمنین ص 255 شود.
فرهنگ فارسی
نظام الدین استرابادی متلخص و مشهور به نظام از شعرای قرن نهم و دهم در هرات سکونت داشته ودر همانجا بسال ۹۲۱ هجری قمری درگذشته است ٠ قصایدی در مدح اهل بیت و منظومه ای به عنوان سلیمان و بلقیس دارد دیوان او بالغ بر ۱۷٠٠ بیت است ٠
دانشنامه آزاد فارسی
نظام استرآبادی. نِظام استرآبادی ( ـ۹۲۱ق) (یا: نظام معمایی) شاعر ایرانی. در آغاز به ساختن معمیات و سپس به ذکر مناقب اهل بیت (ع) پرداخت. قاضی نورالله شماری از قصاید او را در مجالس المؤمنین نقل کرده است. از مقلدان نظامی گنجوی است. از آثار اوست: مثنوی بلقیس و سلیمان، مثنوی سعادت نامه در شرح زندگی و غزوه های حضرت محمد (ص) که آن را در ۹۱۸ق به نام خواجه سیف الدین مظفر سروده است.
