شیشکی

لغت نامه دهخدا

شیشکی. [ شی ش َ ] ( اِ ) عفط. آوازی چون آواز تیز که از میان دو لب فراهم کرده برآورند، تخفیف گفتار یا کردار کسی را. به عنوان مسخره و تحقیر کسی صدای تیز از دهان برآوردن. ( یادداشت مؤلف ). رجوع به شیشکی بستن و شیشکی انداختن شود.

فرهنگ معین

(شَ ) (اِ. ) (عا. ) صدایی است که برای مسخره کردن کسی از دهن برآورند.

فرهنگ عمید

صدایی شبیه صدای باد شکم که برای مسخره کردن کسی از دهان ایجاد می کنند.
* شیشکی بستن: (مصدر لازم ) [عامیانه] صدای مخصوص از دهن درآوردن و کسی را مسخره کردن.

فرهنگ فارسی

( اسم ) صدایی است که در مقام تمسخر از دهن بر آورند .

ویکی واژه

(عا.)
صدایی است که برای مسخره کردن کسی از دهن برآورند.