اژگن

لغت نامه دهخدا

( آژگن ) آژگن. [ گ ِ ] ( ص مرکب ، اِ مرکب ) دری مُشبک که از پس آن توان دیدن. غلبکن.
اژگن. [ اَ گ َ ] ( اِ ) رجوع به اژکن شود.

فرهنگ معین

( آژگن ) (گِ ) ( اِ. ) درِ مشبک ، درِ سوراخ سوراخ .

فرهنگ عمید

( آژگن ) در مشبکی که از پشت آن درون خانه دیده شود، غلبکن.

فرهنگ فارسی

( آژگن ) ( اسم ) دری مشبک که از پس آن توان دید غلبکن.
دری مشبک که از پس آن توان دید
درمشبک، غلبکن، درمشبک یاسوراخ سوراخ که ازپس آن توی خانه دیده شود