چلر

لغت نامه دهخدا

چلر. [ چ ِ ل َ ] ( اِ ) قسمی درخت. نامی است که در نوز مازندران به «الاش » و «راش » دهند. نامی که در «نور» به «فاگوس سیلواتیکا» دهند. نبع. درختی است که چوب آن برای ساخت پارو و دسته بیل یا برای سوخت استعمال می شود و در جنگلهای ایران از آن موجود است و برای کاغذسازی نیز مفید می باشد. و رجوع به «الاش » و «راش » شود.

فرهنگ عمید

درختی با ساقۀ قطور و برگ های بیضی شکل که از چوب آن در صنعت استفاده می شود، آلاش، آلش، الاش، راش، راج، مرس، قزل آغاج، قزل گز.

دانشنامه آزاد فارسی

رجوع شود به:راش
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم