پیزری. [ زُ ] ( ص نسبی ) منسوب به پیزر. || پیزرفروش. ( فرهنگ نظام ). || شیشه به پیزرگرفته. شیشه های بزرگ از قبیل قرابه و برنی و غیره که آنرا بپوشش از حصیر پیزر پوشیده اند تا از شکستن مصون ماند. غلاف که شیشه را کنند از گیاه پیزر. || ( اِ ) سبد بافته از جگن. سبد مدور دیواره داری چون تغار، بافته از گیاه بردی و پیزر و آن حمل نان لواش را بکارست. || رستنی بسیار باریک که از آن بادزن سازند. پیزر. ( آنندراج ) : آنقدر باد بروتی که بسر داشت رقیب بادزن وار همه پیزری آمد بیرون.( ؟ ).|| هیچکاره. سست. زبون. ضعیف. سخت. ناتوان و ازکارافتاده. سخت پفیوز. مردی سخت سست و ابله و بیکاره و ناتوان در کارها. مردی ناچیز و بی ارز. سخت ناچیز.
فرهنگ معین
( ~. ) (ص نسب . ) سست ، بی دوام .
فرهنگ عمید
۱. سست، بی دوام. ۲. ضعیف. ۳. بیکاره.
فرهنگ فارسی
( صفت ) ۱- منسوب به پیزر. ۲- آنکه پیزر فرو شد.۳-شیش. به پیزر گرفته تاازشکستن مصون ماند . ۴- سبدبافته ازپیزرو جگنو آنرا باری حمل نان لواش بکار برند. ۵-( اسم ) پیزر جگن : آن قدر باد بروتی که بسر داشت رقیب باد زن وار همه پیزری آمد بیرون . ( لغ. ) ۶- ( صفت ) هیچکاره سست : این طبل پیزری کالبد را و این انبان پر شبه تن راچه پیش نهاده ای ۷ ?- شخص زبون پفیوز. پی زن : ( صفت ) آنکه از اثرپای پیماینده را شناسد قایف:بعد از دیدن آن غار و سنگلاخ در خصوص این کرزپی زن شبهه کرد که گفت : این اثر قدم ابن ابی قحافه و این اثرقدم محمد ابن عبد الله است.۲-اسب و دیگر ستور.
