لغت نامه دهخدا پلغیده. [ پ ُ ل ُغ ْ غی دَ / دِ ] ( ن مص ) در تداول عامیان ، برجسته و ازحد طبیعی زیاده بیرون آمده و اکثر در چشم متداول است. بیرون جسته : چشم پلغّیده ؛ مایل بسوی بیرون. جاحظ.
