پخسانیدن

لغت نامه دهخدا

پخسانیدن.[ پ َ دَ ] ( مص ) بخسانیدن. فراهم ترنجانیدن از غم. ( حاشیه فرهنگ اسدی نسخه آقای نخجوانی ) :
از اوبی اندهی بگزین و شادی و تن آسانی
به تیمار جهان دل را چرا باید که پخسانی.رودکی.ای ترک بحرمت مسلمانی
کم بیش بوعده ها نپخسانی.معروفی.کفر که کبریت دوزخ اوست و بس
بین چه پخسانید او را این نفس.مولوی.

فرهنگ معین

(پَ دَ ) (مص م . ) رنجاندن ، آزرده ساختن .

فرهنگ عمید

= بخسانیدن

فرهنگ فارسی

( مصدر ) پژمرده کردن از غم بخسانیدن

ویکی واژه

رنجاندن، آزرده ساختن.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال زندگی فال زندگی فال انبیا فال انبیا فال شمع فال شمع فال انگلیسی فال انگلیسی