دانشنامه اسلامی
او در 1019ق، در قزوین به دنیا آمد.
وی پس از اخذ مقدمات علوم نزد علمای زادگاه خود، در 1038ق، راهی اصفهان گردید و حوزه درس سید میرمحمدباقر داماد ملحق گشت. پس از وفات استادش در سال 1042ق، مجدداً به موطن خود قزوین بازگشت و در مدرسه نواب، مدارج عالی اجتهاد را در حوزه درس شیخ محمدکاظم طالقانی قزوینی و ملا خلیلا خلیل قزوینی پیمود. او از پیشتازان جنبشهای فکری و ترویج زبان فارسی در حوزه های علمی شیعه بود و اکثر مؤلفات خویش را به فارسی تألیف نمود و یا اینکه کتب مهم عربی را به فارسی ترجمه کرد.
در روزگار وی، دولت صفویان از اخباریه حمایت می کرد و در حدود 1070ق جمعی از علمای اصولی قزوین را به شهرهای گوناگون از جمله روغنی را به شهر قندهار، تبعید کرد. سپس او را در 1075ق به مشهد مقدس هجرت نمود و تا آخر عمر از مشهد بیرون نرفت و در همان سامان، در سال 1116ق، وفات یافت.
شیخ حر عاملی، در «امل الآمال»، از وی با عظمت و بزرگی، با کلمه «مولانا محمدصالح بن محمدباقر القزوینی المعروف بالروغنی...» یاد کرده است.
وی از علمایی است که به نثر فارسی خدمات شایانی نمود و تمامی آثار و مؤلفات خود، جز شرح عربی «صحیفه سجادیه»، همگی را به زبان فارسی نگاشته است.
