دانشنامه اسلامی
شیخ عزالدّین اصفهانی، از دانایان قرائت و تجوید و حافظان قرآن در قرن هفتم هجری در اصفهان بوده است. حافظ قرآن با تجوید خوب بوده و به خدمت مشایخ بزرگ رسیده و عدّه زیادی را درک نموده است. از آن پس در زاویه ای غنوده و به تعلیم اولاد حسین پرداخت. در اواخر عمر از چشم محروم شده، پس از مدّتی چشمش خوب شد و قرآنی نوشت و دو مرتبه کور شده و سنش از نود گذشته و در سال ۷۹۰ و اندی وفات یافته و در شیراز مدفون گردید.
شیرازی، جنید، شد الازار، ص۲۸۰.
۱. ↑ شیرازی، جنید، شد الازار، ص۲۸۰.۲. ↑ شیرازی، جنید، هزار مزار، ص۳۲۳.
منبع
مهدوی، سیدمصلح الدین، اعلام اصفهان، ج۴، ص۴۲۶.
...
