دانشنامه اسلامی
عبداللّه بن بندار بن ابراهیم بن محتضر بن عَتّاب (غیاث) بن خلیفه بن ایاد بن عبیداللّه اصفهانی باطرقانی ضبّی هلالی، از محدّثین عامّه اصفهان در قرن سوم هجری بوده است. وی فردی ثقه و صالح بوده و از: محمّد بن مغیره، ابواسحاق اسماعیل بن عمرو بن نُجیح بَجَلی، ابومسعود سهل بن عثمان بن فارس عسکری، ابوحفص عمرو بن علیّ بن بحر صیرفی، ابوالهیثم موسی بن مساور بن موسی و محمّد بن یحیی بن نَجیح مکّی حدیث شنیده و محمّد بن یحیی بن منده، ابواحمد عسال: محمّد بن احمد بن ابراهیم قاضی، حافظ ابوالشّیخ: عبداللّه بن محمّد بن جعفر و ابوبکر محمّد بن احمد بن یعقوب از او نقل حدیث کرده اند.
وفات
وی در سال ۲۹۴ق وفات یافت.
ابونعیم اصفهانی، احمد بن عبداللّه، ذکر اخبار اصفهان، ج۲، ص۶۰.
۱. ↑ ابونعیم اصفهانی، احمد بن عبداللّه، ذکر اخبار اصفهان، ج۲، ص۶۰.
...
