دانشنامه اسلامی
حاج میرزا محمّدحسین مدرّس کهنگی بن سیّدمحمّدابراهیم بن سیّدعلی طباطبائی، عالم فاضل جلیل. در سال ۱۲۸۸ق در «کَهَنگ بَرزاوَند» از توابع اردستان متولّد شده و در اصفهان نزد حاج میرزا بدیع درب امامی، میرزا ابوالمعالی کلباسی، میرزا محمدهاشم چهارسوقی، شیخ محمّدعلی ثقةالاسلام، شیخ محمّدتقی آقانجفی، حاج آقا نوراللّه نجفی، میرزاابوالقاسم رشتی، آخوند کاشی و جهانگیرخان قشقایی به تحصیل پرداخت و سپس به عتبات عالیات رفته و نزد آیات عظام و علمای اعلام حاج آقا رضا همدانی، آخوند ملّامحمّدکاظم خراسانی و آقاسیّدمحمّدکاظم طباطبائی یزدی کسب فیض نموده است. وی در سال ۱۳۲۱ق به اصفهان مراجعت نموده و در مسجد علی (علیه السّلام) اقامه جماعت نموده و در مدارس دینی اصفهان تدریس نموده و بدین جهت به «مدرس کَهَنگی» معروف شده است. او از طریق املاک موروثی در زادگاه خود امرار معاش می کرده و از دریافت و مصرف وجوه شرعی و یا امرار معاش از راه رفع خصومات و امثال آن خودداری می نموده است. بالاخره در ۱۷ جمادی الثّانیه سال ۱۳۷۶ق در اصفهان وفات یافته و در ضلع شمالی قبرستان عمومی جنب مصلای تخت فولاد مدفون گردید. مرحوم مدرّس کَهَنگی تقریرات دروس اساتید خود در نجف اشرف مانند آخوند خراسانی و آقاسیّدکاظم یزدی را نوشته و رساله ای در معنی «بداء» به نام «هدیة الوری در شرح بداء» تالیف کرده که در سال ۱۳۷۷ق به طبع رسیده است.
رفیعی مهرآبادی، ابوالقاسم، آتشکده اردستان، ج۲، ص۳۰۶-۳۰۷.
۱. ↑ رفیعی مهرآبادی، ابوالقاسم، آتشکده اردستان، ج۲، ص۳۰۶-۳۰۷.۲. ↑ مهدوی، سیدمصلح الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، ص۵۳۱.
منبع
مهدوی، سیدمصلح الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۶۰۸.
...
