سردرپیش

لغت نامه دهخدا

سردرپیش. [ س َ دَ ] ( ص مرکب ) خجل. ( آنندراج ) :
کم ز حیوانات باشد پیش ارباب تمیز
آدمی کز انفعال جرم سردرپیش نیست.طاهر غنی. || متأمل. ( آنندراج ). غمگین :
بنفشه وار نشستن چه سود سردرپیش
دریغ بیهده خوردن بدان دو نرگس مست.سعدی. || سربزیر :
کمربندد قلم کردار سردرپیش و لب برهم
بهر حرفی که پیش آید به تارک چون قلم گردد.سعدی.مباش غره و غافل چو میش سردرپیش
که در طبیعت این گرگ گله بانی نیست.سعدی. || بی اعتنا. سرکش :
دل منه بر جهان که دور بقا
میرود همچو سیل سردرپیش.سعدی.

فرهنگ عمید

۱. سرافکنده.
۲. خجل، شرمسار: کم ز حیوانات باشد پیش ارباب تمیز / آدمی کز انفعال جرم سردرپیش نیست (طاهر غنی: لغت نامه: سردرپیش )
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم