دانشنامه عمومی
روان شناسان دین سه پروژه عمده را دنبال می کنند: ( ۱ ) شرح سیستماتیک بالاخص مفاد، رویکردها، تجربیات و حالات دینی؛ ( ۲ ) تبیین خاستگاه های دین، هم در تاریخ نوع بشر و هم در زندگی های فردی، با احتساب گوناگونی تاثیرات؛ و ( ۳ ) به نقش درآوردن عواقب رویکردها و کنش های دینی، هم برای فرد و هم برای جامعه در حالت کلان. روان شناسی دین ابتدا بعنوان رشته ای خود - هشیار در اوایل قرن ۱۹ میلادی سر برآورد، اما همه این سه وظیفه تاریخچه ای دارند که تا به قرن ها پیش از آن بازمی گردد.
روان شناسی دین یا همان روان شناسی مذهب از شاخه های تحقیقات علمی است که به بررسی دین می پردازد. این علم به بررسی وضعیتهای روانشناسانه در جامعه، وجدان گروهی و فردی که در ایجاد، توسعه، کارکرد و از بین رفتن یک دین مؤثر است می پردازد. همچنین محتوی ساختار و جهت گیری این پدیده ها و جایگاه و نقششان در خود دین و زندگی خارج از دین مورد علاقه این علم است. کار اصلی روان شناسی دین تعریف و توضیح جامعه شناسانه - روانشناسانه از پدیده های دینی است.
چالش روان شناسی دین اساساً سه قسم است: ( ۱ ) ارائه شرحی موشکافانه از موارد تحقیق، خواه محتوای دینی ( برای نمونه، رسوم آیینی سنت ) یا تجریبات، رویکردها و کنش های فردی مشترک باشند؛ ( ۲ ) بیان سر برآوردن چنین پدیده هایی با اصطلاحات روان شناختی، خواه در زندگی های فردی باشند؛ و ( ۳ ) روشن ساختن پیامد—آن طور که ویلیام جیمز می گوید ثمره— این پدیده ها، برای افراد، و جامعه در حالت کلان. این ثمره ها ممکن است هم مثبت و همچنین منفی باشند.