لغت نامه دهخدا
بطایح. [ ب َ ی ِ ] ( اِخ ) رجوع به بطائح شود.
بطایح
بطایح. [ ب َ ی ِ ] ( اِخ ) رجوع به بطائح شود.
فرهنگ عمید
فرهنگ فارسی
بطائح جمع بطیحه
دانشنامه آزاد فارسی
(جمع عربی کلمۀ بَطیحه، به معنی زمین باطلاقی) از اصطلاحات نویسندگان دورۀ عباسی، اطلاق شده بر ناحیۀ پست و مردابی بسیار وسیعی در جنوب فرات و دجله، در عراق کنونی. حد شمالی بطائح کوفه و واسط، و حد جنوبی آن بصره است. بطائح به علفزار و نیزار شباهت بسیار دارد. گاه این کلمه را همراه با نام شهرهای هم جوار می آوردند، ازجمله بطائح الکوفه که از همه مشهورتر است.
