لغت نامه دهخدا بابونک. [ ن َ] ( اِخ ) معرب بابونه فارسی. رجوع به بابونج شود.بابونک. [ ن َ ] ( اِخ ) قریه ایست سه فرسنگی مشرق شیراز. ( فارسنامه ناصری ).
