دانشنامه اسلامی
و (مشرکان عرب) محکم ترین قسم به نام خدا یاد می کردند که اگر بیم کننده ای از جانب خدا برای (هدایت) آنها بیاید از هر یک از امم (یهود و نصاری زودتر و) بهتر هدایت یابند. و آن گاه که بیم کننده ای آمد بر آنها چیزی جز مخالفت و نفرت نیفزود.
و با سخت ترین سوگندهایشان به خدا سوگند خوردند که اگر بیم دهنده ای به سوی آنان آید هدایت یافته ترین ها خواهند بود، پس چون بیم دهنده برای آنان آمد، آنان را جز نفرت و دوری از هدایت نیفزود.
و با سوگندهای سخت خود به خدا سوگند یاد کردند که اگر هرآینه هشداردهنده ای برای آنان بیاید، قطعاً از هر یک از امتها راه یافته تر شوند، و چون هشداردهنده ای برای ایشان آمد، جز بر نفرتشان نیفزود.
به خدا قسمهای سخت خوردند که اگر بیم دهنده ای بیاید بهتر از هر امت دیگر هدایت یابند. ولی چون بیم دهنده ای آمد، جز نفرتشان نیفزود؛
آنان با نهایت تأکید به خدا سوگند خوردند که اگر پیامبری انذارکننده به سراغشان آید، هدایت یافته ترین امّتها خواهند بود؛ امّا چون پیامبری برای آنان آمد، جز فرار و فاصله گرفتن از (حق) چیزی بر آنها نیفزود!
And they swore by Allah their strongest oaths that if a warner came to them, they would be more guided than one of the nations. But when a warner came to them, it did not increase them except in aversion.
They swore their strongest oaths by Allah that if a warner came to them, they would follow his guidance better than any (other) of the Peoples: But when a warner came to them, it has only increased their flight (from righteousness),-
