دانشنامه اسلامی
«آزادمرد» در لغت به معنی آزاده، حُرّ، جوانمرد، اصیل و صاحبِ نسبِ بلند، کریم و نبیل است
دهخدا،لغت نامه.
در کتاب های تاریخی نیز از چند شخص که «آزادمرد» نام داشته اند سخن رفته است: لُهراسب، حاجب یزدگرد ساسانی
جاحظ، عمروبن بحر، التاج، ص۲۲۲، بیروت، ۱۳۷۵ق/۱۹۵۵م.
ظاهراً ایرانیان از قدیم خود را «آزاد» و «آزادمرد» (به معنی شریف و نژاده) می نامیده اند و کلمه «آریا» که در سنگ نبشته های هخامنشی دیده می شود به همین معنی است. یوسفوس مورخ یهودی سده اول م به این نکته اشاره دارد.
نلدکه، تئودور، تاریخ ایرانیان و عرب ها در زمان ساسانیان، ترجمة عباس زریاب خویی، تهران، انجمن آثار ملی، ۱۳۵۸ش.
...
