دانشنامه اسلامی
ابومحمد حسن بن محمد بن هارون بن ابراهیم بن عبدالله ابن یزید بن حاتم (محرم ۲۹۱ ـ شعبان ۳۵۲ق/دسامبر ۹۰۳ ـ سپتامبر ۹۶۳م)، مشهورترین کس از آل مهلب در سده ۴ق/۱۰م است.
وزارت معزالدوله
وی در یکی از بحرانی ترین ایام خلافت عباسی، وزارت معزالدوله احمد دیلمی را به عهده داشت. از چگونگی پیوستن ابومحمد حسن به معزالدوله آگاهی مستندی در دست نیست، اما گفته اند که وی قبل از وزارتش در تنگدستی روزگار می گذراند.
ابراهیم بن علی حصری قیروانی، تاریخ بغداد، ج۱، ص۱۴۸، دارالکتاب العربی.
در سال ۳۵۲ق/۹۶۳م که معزالدوله به رغم میل ابومحمد حسن، او را برای تصرف عمان روانه ساخت، وی در بصره اقامت گزید و در حمله تعلل کرد. معزالدوله خشمناک شد و وزیر را متهم کرد که سپاه را به ایجاد آشوب تحریک می کند. دشمنان وزیر نیز در بغداد فشار خود را بر امیر دیلمی دستگیری ابومحمد حسن افزون کردند تا سرانجام معزالدوله از وی خواست که به بغداد بازگردد. ابومحمد حسن به بغداد بازگشت، ولی در راه بیمار شد و درگذشت. معزالدوله اموالش را مصادره کرد و خانواده و یاران و حتی غلامانش را به زندان افکند.
عزالدین ابن اثیر، الکامل، ج۸، ص۵۴۶، بیروت، ۱۴۰۲ق، فهرست.
...
