دانشنامه اسلامی
ابن زیات اهل تادلا یا تادله ، شهری در جبال بربر، نزدیک تلمسان و فاس بود. فیروزآبادی و سیوطی او را در نحو و لغت و ادب امام خوانده اند. وی به حضور ابوالعباس احمد سبتی (۵۲۴ -۶۰۱ق /۱۱۳۰- ۱۲۰۴م ) پیر و ولی مراکشی رسید و ابن حوط الله و سلالقی را نیز ملاقات کرد. ابن زیات ، هنگامی که در شهر رگراگه (رجراجه یا چنانکه بابا تنبکتی آورده : دقداق ) قاضی بود، درگذشت. فیروزآبادی و سیوطی درگذشت او را پس از ۵۴۰ق /۱۱۴۵م نوشته اند، اما او خود از رجالی یاد کرده است که در ۶۱۶ق /۱۲۱۹م درگذشته اند. حاجی خلیفه و بغدادی نیز سال وفات او را پس از ۵۴۰ ق نوشته اند ولی بغدادی در جای دیگر سال ۶۳۰ق /۱۲۳۳م را یاد کرده است . گفته اند که جنازه او را به مراکش بردند و در قبه سیدی محمد فرّان و سیدی محمد بربوشی در بیرون شهر و نزدیک دروازه خمیس به خاک سپردند.
