ابرنجک

لغت نامه دهخدا

ابرنجک. [ اَ رَ ج َ ] ( اِ ) برق :
صحرای بی نبات بر، از خشکی
گوئی که سوخته ست به ابرنجک.دقیقی ( از اسدی ).

فرهنگ معین

(اَ رَ جَ ) (اِ. ) برق ، صاعقه .

فرهنگ عمید

برق، رعدوبرق، صاعقه: صحرای بی نبات پر از خشکی / گویی که سوخته ست به ابرنجک (دقیقی: ۱۰۳ ).

ویکی واژه

برق، صاعقه.