دانشنامه اسلامی
حمل به لحاظ ذاتی و عرضی بودنِ محمول نسبت به موضوع به عَرَضی و ذاتی تقسیم می شود. «حمل عرضی» حملی است که محمول آن، نه ذات (خود ماهیت) موضوع و نه از ذاتیات (جزئی از ماهیت) موضوع باشد، بلکه از عوارض ماهیت موضوع باشد و به دیگر بیان، یکی از تعینات موضوع (کیفیت، کمیت، وضع، این، متی و…) باشد؛ مانند: انسان خندان است، زمین فلان سرعت را دارد و زمین، فلان مقدار عمر دارد. حمل عرضی به لحاظ انواع مقوله عرضی، اقسامی دارد و شامل حمل بر سبیل کیف، کمّ، مضاف، این، متی، فعل و انفعال و سایر مقولات عرضی است؛ مثلاً حمل در قضیه «انسان سفید است» حمل بر سبیل کیف است. و در «قضیه انسان در خانه است»، حمل بر سبیل این (مکان) است.
مستندات مقاله
در تنظیم این مقاله از منابع ذیل استفاده شده است: • خوانساری، محمد، منطق صوری.• ابن سینا، حسین بن عبدالله، الشفا (منطق).• قوام صفری، مهدی، ترجمه برهان شفا.
۱. ↑ خوانساری، محمد، منطق صوری، ص۱۱۵.۲. ↑ قوام صفری، مهدی، ترجمه برهان شفا، ص۳۳۴.
...
