دانشنامه اسلامی
کتاب با مقدمه ای از نویسنده آغاز شده است. شیوه نگارش اصطلاح نامه بدین گونه است که در مقابل هر لفظ معنای لغوی آن ذکر شده و سپس معنای فقهی آن به اختصار و بدون اطناب آمده است. ذکر منبع از دیگر محاسن کتاب است که البته تنها به نام بسنده شده و آدرس دقیق آن ذکر نشده است.
نویسنده در مقدمه کتاب با بیان اینکه در طول تاریخ اسلام با کمال تأسف، فرهنگ فقه نتوانسته در میان توده مردم نفوذ داشته باشد و همیشه قشر مهمی از اقشار مردم از درک معانی واژه های فقهی محروم و بی بهره مانده اند، کتاب حاضر را گامی در نشر و رواج فرهنگ فقه اسلامی ارزیابی می کند.
از جمله منابعی که فراوان در کتاب از آنها استفاده شده عبارت اند از: مجمع البحرین، کشّاف، شرح لمعه، جواهر الکلام، طلبه الطلبه، تحریرالوسیله امام خمینی(ه)؛ البته از کتب فارسی مانند: ترمینولوژی حقوق و فرهنگ معارف اسلامی نیز استفاده شده است.
در ابتدای اثر فهرست مطالب و در انتها نیز شرح حال یکی از شاگردان مؤلف، مرحوم سعید مروج و یک قصیده در رثای او آمده است.
