پسله خور

لغت نامه دهخدا

پسله خور. [ پ َ س َ ل َ / ل ِ خوَرْ / خُرْ ] ( نف مرکب ) آنکه در حضور دیگران کم خورد و به نهانی بسیار.

فرهنگ معین

( ~. خُ ) (ص فا. ) کسی که پیش دیگران کم می خورد و در نهان بسیار.

فرهنگ فارسی

( اسم ) آنکه پیش دیگران کم میخورد و در نهان بسیار .

ویکی واژه

کسی که پیش دیگران کم می‌خورد و در نهان بسیار.