لغت نامه دهخدا نامپرور. [پ َرْ وَ ] ( نف مرکب ) نامدار. نامبردار : چو رامین را بدید آن نام پرورنبودش دیده را دیدار باور.( ویس و رامین ).
فرهنگ فارسی ( صفت ) نام بردارنامدار: چو رامین را بدید آن نام پرور نبودش دیده را دیدار باور. ( ویس ورامین )
