لغت نامه دهخدا ستیزگاری. [ س ِ ] ( حامص مرکب ) عمل ستیزگار و ستیزگر: اپرویز از آنجا که ستیزگاری و بدخویی اورا بود نبشت که... ( فارسنامه ابن البلخی ص 105 ).
