معنی ربیعهبن کعب

ربیعهبن کعب

لغت نامه دهخدا

( ربیعةبن کعب ) ربیعةبن کعب. [ رَ ع َ ت ِ ن ِ ک َ ] ( اِخ ) ابن مالک بن یعمر، مکنی به ابوفراس اسلمی حجازی... واقدی گفته او از اصحاب صفة و همیشه همراه حضرت بود تا روزی که حضرت از مدینه خارج شد. او در برید اسلام آورد و تا ایام حرة زنده بود و بسال 63 هَ. ق. در حرة درگذشت. ( ازالاصابة ج 1 قسم 1 ). و رجوع به ربیعةبن حارث... و سیرة عمربن عبدالعزیز ص 19 و قاموس الاعلام ترکی ج 3 شود.