لغت نامه دهخدا ذوو نبل. [ ذَ ن ُ] ( ع ص مرکب ، اِ مرکب ) خداوندان نجابت : و لوکنت فی بغداد قام لنصرتی هنالک اقوام کرام ذوونبل.ابن الصلاح.
