ذات الکهف

لغت نامه دهخدا

ذات الکهف. [ تُل ْ ک َ ] ( اِخ ) موضعی است در شعر عوف بن الأحوص :
یسوق صریم شأها من جلاجل
الی و دونی ذات کهف و قورها.
و در شعربشربن ابی حازم :
یسومون الصلاح بذات کهف
و ما فیها لهم سلع وقار.( از معجم البلدان یاقوت ).