دود برانگیختن

لغت نامه دهخدا

دود برانگیختن. [ ب َ اَ ت َ ] ( مص مرکب ) دود برآوردن. دود انگیختن. ( یادداشت مؤلف ) :
چه سود کند که آتش عشقش
دود از دل و جان من برانگیزد.عسجدی.- دود برانگیختن از( ز ) جایی ؛ به آتش کشیدن. آتش زدن و سوختن ویران و نابود کردن :
برانگیخت از بام دژ تیره دود
دلیری به سالار لشکر نمود.فردوسی.آتش هیبت تو دود برانگیخت ز هند
هندوان را رخ ازآن دود سیه گشت چو قیر.امیرمعزی ( از آنندراج ).

فرهنگ فارسی

دود بر آوردن .
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم