توفر دواعی. [ ت َ وَف ْ ف ُ رِ دَ ] ( ترکیب اضافی ، اسم مرکب ) نزد شعرا آن است که چیزی راذکر کنند که برای تحصیل آن جمیع اسباب بود. مثال : بر کشتن من رسیده ای مست ای کافر ترک تیغ دردست.( کشاف اصطلاحات الفنون ).
فرهنگ فارسی
نزد شعرا آنستکه چیزی را ذکر کنند که برای تحصیل آن جمیع اسباب بود
