لغت نامه دهخدا تهمت پذیر. [ ت ُ م َ پ َ ] ( نف مرکب ) قابل تردید. انکارپذیر. تردیدپذیرنده : مبارکا خدایی که در سختی و نرمی احکام او تهمت پذیر نیست. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 309 ). رجوع به تهمت و دیگر ترکیبهای آن شود.
