بچه ٔکو. [ ب َ چ َ / چ ِ / ب َچ ْ چ َ / چ ِ ی ِ ] ( ترکیب اضافی، اِ مرکب ) بچه که از کوچه بردارند و پرورش دهند. ( از برهان قاطع ) ( از آنندراج ). کودکی که از راهگذر برداشته باشند. ( ناظم الاطباء ). لقیط. کوی یافت. || حرامزاده. ( شرفنامه منیری ). فغاک. خشوک. سند. سندره.
